3 بینش کلیدی برای سیاست آمریکا در سایه تنش زایی اخیر با ایران - آسمان فارس

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات هزینه تحصیل در آمریکا در مقطع فوق لیسانس 2020 هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی آمریکا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی آمریکا، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های آمریکا انتخاب کنید.

مهم ترین نکات مطرح شده در این گزارش به توضیح زیر است:

1. در شرایط گسترش تنش ها بین ایران و آمریکا، سه بینش کلیدی رخ می نماید: عدم برخورداری آمریکا از راهبردی معین، حرکت خط سیر خاورمیانه به نفع ایران و احتیاج واشنگتن به راه هایی برای اولویت بندی دوباره در منطقه.

2. راهبرد آمریکا در برابر ایران و حتی کل منطقه خاورمیانه، راهبردی آشفته و غیرماهرانه است. دولت ترامپ اقداماتی انجام می دهد که کاملا در تضاد با اهداف راهبردهایش است. این دولت از یک سو در راهبرد امنیت ملی و دفاعی اش، کاهش تمرکز بر خاورمیانه و رقابت قدرت با چین و روسیه را هدف گذاری می نماید و از سوی دیگر اقدامات و سیاست هایی را پیش می گیرد که افزایش تنش در روابط با ایران و بنابراین گرفتاری بیشتر در خاورمیانه و همچنین گسترش توان افکنی روسیه و چین را به همراه دارد.

3. خاورمیانه در مسیری پیش می رود که به شکلی روزافزون به نفع تهران است. مسائل سوریه، لبنان، عراق و یمن و حتی موضع گیری های کشورهای خلیج فارس از جمله عربستان و امارات به گونه ای پیش می رود که دلخواه تهران است. ظرفیت و قابلیت موکلان ایران در گستره منطقه در حال رشد است و نظام تهران همواره راهی برای تامین سرمایه اولویت هایش می یابد. گرچه بعضی موانع مانند نارضایتی ها در داخل یا مناطقی مانند لبنان برای تهران خوشایند نیست و تحریم ها باعث ایجاد تنگنای مالی برای این نظام شده اما خط سیر کلی منطقه برای ایران مثبت است.

4. ایالات متحده باید برای اولویت بندی معنادار در منطقه خاورمیانه راهی بیابد. گرچه چالش ژئوپولیتیک واقعی از سوی چین متوجه آمریکا است، اما ایالات متحده همچنان در برزخ خاورمیانه گرفتار مانده است. برغم نقدها فراوانی که درباره طولانی شدن، اهداف مبهم و دستاوردهای متناقض جنگ های پس از 11 سپتامبر وجود دارد، آمریکا به رویکرد بیش ازحد نظامی اش در منطقه ادامه می دهد. گسترش حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه در حالی انجام می گردد که حضور دیپلماتیکش در مناطقی مانند عراق افت چشم گیری داشته است. تمرکز بیش از حد دولت ترامپ بر ایران باعث شده تا زمان، توجه و منابع کافی به چالش ژئوپولیتیک چین- تهدید اصلی علیه نظم جهانی- اختصاص نیابد.

5. گرچه ایالات متحده باید از برزخ خاورمیانه خارج گردد، اما این کار نباید به شیوه ای انجام گردد که منافع روسیه را تامین کند. آمریکا باید اولویت بندی دوباره در خاورمیانه را بدون تقویت نفوذ روسیه و به وسیله اقداماتی مانند تحکیم صندلی دیپلماتیک ایالات متحده و ایجاد ائتلاف های همفکر و پربار انجام دهد و اتکای روسیه به منافع نظم امنیتی منطقه ای حاصل از مدیریت آمریکا را سخت کند.

6. پیش ران های روابط ایران و آمریکا پیوندی ناگسستنی با ثبات و امنیت منطقه ای دارد. برای عملی شدن این پیش ران ها آمریکا باید نکاتی را مورد توجه قرار دهد. نخست، با توجه به آشفتگی راهبرد آمریکا در ایران و خاورمیانه، واشنگتن باید با شفافیت کامل معین کند که به چه دستاوردهایی، چرا و چگونه می خواهد برسد.

7. دوم، در سایه تنش زایی با ایران، جنگ ائتلافی علیه داعش به تعویق افتاده و میان عراقی ها نارضایتی ایجاد نموده است که واشنگتن رسیدگی به این مساله و چگونگی از سرگیری مبارزه با داعش را باید در فهرست ملاحظات فوری اش قرار دهد.

8. سوم، آمریکا به جای اجرا و بهبود توافق هسته ای با ایران از آن خارج شده که این مساله شکاف بین ایالات متحده و سایر امضاءکنندگان برجام را به همراه داشته است، در حالی که ایران خط مشی خود را دنبال می نماید. واشنگتن باید به آنالیز مسیرهای مناسب برای ایجاد سطحی از توافق بین ایران و بازیگران بین المللی برای به حداقل رساندن فعالیت های هسته ای تهران بپردازد.

9. چهارمین موردی که دولت آمریکا باید آن را مورد توجه قرار دهد، حضور و اهداف منطقه ای ایالات متحده است. آمریکا برای دو دهه به رویکرد نظامی در خاورمیانه متکی بوده که رویکردی اشتباه است. در صورتی که آمریکا به شکل ناگهانی مجبور گردد نیروهایش را از خاورمیانه خارج کند، توانایی نفوذ و قابلیت اقدام این کشور در منطقه به شدت کاهش می یابد. تاکید بر این رویکرد نظامی به قیمت از بین رفتن رویکرد دیپلماتیک به دست آمده و حضور دیپلماتیک آمریکا در منطقه به شدت افول نموده است.

10. عدم ثبات و امنیت در خاورمیانه خطر اختصاص انحصاری منابع امنیت ملی آمریکا به این منطقه را ایجاد نموده است. هیچ راه چاره ساده ای برای این مساله وجود ندارد. اما آمریکا با راهبردی یکپارچه و باثبات می تواند گام هایی هرچند دیرهنگام در راستای حل این مشکل بردارد.