آنچه باید در مورد ورزش رزمی ووشو بدانید - آسمان فارس

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

ووشو (Wushu) چیست؟

بعضی افراد ووشو را به عنوان یک ورزش رزمی در جهانی مدرن امروزه می دانند؛ ترجمه تحت الفظی این واژه چینی از دو قسمت وو به معنای رزم و شو به معنای هنر تشکیل شده است. ووشو یک واژه برای توصیف هنر رزمی چینی مشابه کونگ فو است. در واقع کونگ فو و ووشو زمانی یکی بودند؛ اگر چه که امروزه ووشو بیشتر به عنوان یک ورزش نمایشی شناخته می گردد.

تاریخچه ووشو

اگر به ترجمه تحت الفظی آن دقت کنیم، در می یابیم که تاریخچه ای غنی دارد و همچنین در افسانه ها نیز وجود دارد. به طور کلی ریشه این ورزش رزمی به هزاران سال قبل در چین باز می گردد، آن ها این ورزش را برای شکار و حفظ جان خود در مقابل دشمنان طراحی کرده بودند. این ورزش رزمی در زمان امپراطور چین شین هوانگ (269 سال قبل از میلاد مسیح) به رسمیت شناخته شد. در آن زمان نوع خاصی از کُشتی به سربازان آموزش داده می شد که در آن از کلاه خود نوک تیز استفاده می شد.

امروزه عبارت ووشو اغلب برای توصیف ورزش رزمی و نمایشی به کار می رود. همانگونه که قبلا اشاره کردیم، تاریخچه این هنر رزمی چینی در افسانه ها نیز ریشه دارد. البته یک بخش از افسانه ها به نقل قول های متنوع در زمان خیلی دور باز می گردند (در واقع هیچ تاریخچه ای پس از گذشت هزاران سال دقیق نیست) و بخشی نیز به دلیل قوانین کمونیستی نابود شدند. در همین زمان بود که ادبیات در معبد شائولین نابود شد و استادان کونگ فو از کشور فرار کردند و تمام کسانی که هنر های رزمی و بومی را ترک کردند تقریباً شکست خوردند.

در اواسط سال 1900 دولت چین برای ملی و استاندارد کردن هنر های رزمی اقدام نمود و همین کوشش باعث شد که ووشو تبدیل به یک ورزش رزمی گردد. در سال 1958 تمام اتحادیه های ووشو توسط دولت چین منصوب شدند. به همین دلیل اتحادیه چین کمیسیونی را جهت حفظ و استاندارد سازی این فرم فعالیت فیزیکی اختصاص داد و در نتیجه نظام ملی ووشو با سبک های استاندارد و آموزش و درجه بندی مربیان شکل گرفت و همزمان آموزه های ووشو به برنامه درسی دبیرستان و دانشگاه اضافه شد. این سیستم جدید به ترکیب حرکات مشترک از تمام سبک ها و فرم ها و ایده ها که با هنر های رزمی چینی مرتبط هستند پرداخته است. در سال 1986 موسسه ملی تحقیقات ووشو به عنوان مرکز رسمی برای تحقیقات و مدیریت فعالیت های ووشو در جمهوری خلق چین تاسیس شد و به فعالیت پرداخت. انتها در سوم اکتبر سال 1990 میلادی، حین یازدهمین دروه مسابقات تابستانی آسیا، فدراسیون بین المللی ووشو در پایتخت چین یعنی پکن تاسیس شد.

لیست رقابت های رسمی ووشو

• مسابقات ووشو قهرمانی جهان (World Wushu Championships)
• مسابقات قهرمانی زیر 18 سال جهان (World Junior Wushu Championships)
• بازی های جهانی که ووشو یکی از ورزش های این مسابقات است.
• مبارزات جهانی (World Combat Games) که ووشو یکی از ورزش های آن است.
• بازی های آسیایی
• بازی های شرق آسیا
• مسابقات قهرمانی اروپا
• مسابقات ملی چین
• مسابقات جنوب آسیا
• مسابقات منطقه مدیترانه

مسابقات ووشو در دو بخش تالو و ساندا

مسابقات ووشو به دو گروه تالو (اجرای فرم) و ساندا (مبارزه) دسته بندی می شوند. تالو حرکات از پیش تعیین شده ای هستند که برای دفاع در مقابل حمله حریف مجازی طراحی شده اند. بخش تالو در مسابقات ووشو توسط داوران بر اساس معیار ها و قوانین ووشو داوری می شوند. این فرم ها از هنر های رزمی و سنتی چین سرچشمه گرفته اند. اخیراً مسابقات ووشو به خاطر پرش های بلند و آکروباتیک بیش از گذشته شهرت یافته اند.

بخش مبارزه مسابقات ساندا (سانشو) نام دارد و تمام جنبه های ایستادن و ضربات سخت را در بر می گیرد و شامل مشت زنی و لگد زنی است. گفتنی است که در این مسابقات سطح مقابله ای وجود دارد که از سائوجیا و چیننا نشات گرفته است. ساندا بیشتر در کیک بوکسینگ و ام ام آی و مویی تای ظاهر می گردد، ولی تکنیک های بیشتری دارد.

وجود چند عمل مهم و ضروری در مسابقات ووشو

1) اجرا در قالب سه سبک اصلی

● مشت کوتاه (چانگ کوان): این حرکت حاصل حرکات دیگر سبک های سنتی است. مشت کوتاه که خیلی در فرم های ووشو دیده می گردد ملزم به انعطاف پذیری بالا، سرعت، دقت و قدرت است. انجام حرکت مشت کوتاه کار سختی است و نیازمند انعطاف پذیری بالا و روحیه ورزشکاری است و معمولا انجام آن در سنین پایین آغاز می گردد. همه حرکات باید در طی 4 گام انجام گردد.

● نانکوان (مشت جنوبی): این سبک از مناطق جنوب چین نشاًت گرفته است. اغلب این مشت بلند را به خاطر شدت قدرت و حرکات قهرمانانه و حالت ایستادن ثابت و پیچیده شدن دست ها می شناسند. مشت بلند معمولاً از انعطاف پذیری و حرکات آکروباتیک کمتری نسبت به چانگ کوان برخوردار است، اما نیازمند قدرت در ماهیچه های پا و هماهنگی پا و باسن است. همه حرکات در طی 4 گام انجام می گردد.

● تایجی چوان (مشت تایجی): به تصور غلط عموم مردم، تایجی چوان با سرعت و شدت کم انجام می گردد و گمان می کنند انجام این حرکات برای افراد مسن مناسب است. اما بالعکس، تایجی چوان معمولاً از حرکات سختی از قبیل: تعادل، پرش، ضربه زدن و لگد زدن تشکیل شده است.

2) استفاده از سلاح کوچک

● دائو (چاقو)

● جیان (شمشیر دو لبه)

● نان دائو (شمشیر یک لبه جنوبی): حرکت شمشیر و تکنیک ها براساس حرکات پروانه ای که به حرکات جنوبی نیز شهرت دارند انجام می گردد.

● تایجیان (شمشیر دو لبه جنوبی)

3) استفاده از سلاح بزرگ

● تفنگ

● نیزه بلند

● چماق جنوبی

ووشو کاران معروف

• جت لی: جت لی یکی از معروف ترین بازیگران در عرصه هنر های رزمی است، وی همچنین در تیم بیجین چین فعالیت داشته است. جت لی در مسابقات قهرمانی چین 15 مدال طلا و یک مدال نقره را به دست آورد.
• یانگ وین کینگ: کینگ تعداد زیادی مدال طلا در مسابقات قهرمانی چین، آسیا و جهان را از آن خود کرد.

ووشو در ایران با نام خواهران منصوریان شناخته می گردد

الهه، سهیلا و شهبانو منصوریان که در ایران و جهان با عنوان خواهران منصوریان شناخته می شوند، قهرمانان ملی و بین المللی رشته ووشو محسوب می شوند. الهه منصوریان پرافتخارترین ووشوکار ایرانی است. الهه منصوریان اولین ووشوکار ایرانی است که توانسته بر یک حریف چینی غلبه کند. از جمله افتخارات این بانوی افسانه ای می توان به نقره مسابقات آسیایی کره جنوبی 2007، طلای مسابقات آسیایی ماکائو 2009، مدال نقره جهان در سال 2009، مدال طلای سانشو در جام جهانی 2010، مدال برنز گوانجو، برنز جهانی ترکیه 2011، طلای جهانی مالزی 2013، نقره آسیایی اینچئون 2014 و طلا آسیایی تایوان 2016 اشاره کرد. این سه خواهر در مسابقات قهرمانی آسیا سال 2016 سه مدال رنگارنگ (دو طلا و یک برنز) برای کاروان ووشوی ایران به ارمغان آوردند.

منبع: سایت رسمی فدراسیون جهانی ووشو