میزوفونیا Misophonia با ژنتیک اضطراب و افسردگی ارتباط دارد، بر اساس تحقیقی نو - آسمان فارس

بر اساس یک نظرسنجی در سال 2023، این شرایط نسبت به آنچه قبلاً تصور می شد، شایع تر است. پژوهشی تازه در اروپا نشان داده که میزوفونیا از نظر ژنتیکی با اضطراب Anxiety، افسردگی Depression و اختلال استرس پس از سانحه PTSD ارتباط دارد.

پیوندهای ژنتیکی میان میزوفونیا و اختلالات روانی

پژوهشگران دانشگاه آمستردام، با تجزیه وتحلیل داده های ژنتیکی از کنسرسیوم ژنومیک روان پزشکی Psychiatric Genomics Consortium، پایگاه داده UK Biobank و شرکت 23andMe، به این نتیجه رسیدند که افراد دچار میزوفونیا، به احتمال بیشتری ژن های مرتبط با اختلالات روانی و بعلاوه وزوز گوش Tinnitus را دارند.

وزوز گوش که در آن فرد دائماً صدایی شبیه زنگ یا سوت را در گوش هایش می شنود، اغلب با علائم اضطراب و افسردگی همراه است.

یکی از پژوهشگران این تحقیق شرح داده: ما مشاهده کردیم که میان ژنتیک مرتبط با PTSD و میزوفونیا همپوشانی وجود دارد. به عبارت دیگر ژن هایی که حساسیت به PTSD را افزایش می دهند، احتمال ابتلا به میزوفونیا را نیز بالا می برند. این احتمال وجود دارد که هر دو شرایط از یک سیستم عصبی مشترک تأثیر بگیرند و شاید روش های درمانی PTSD برای میزوفونیا هم کاربرد داشته باشند.

البته، این ارتباط ژنتیکی لزوماً به این معنا نیست که مکانیسم های زیستی مشترکی میان این اختلالات وجود دارد، بلکه تنها نشان می دهد بعضی از عوامل ژنتیکی خطر، مشابه هستند.

نقش شخصیت و احساسات در شدت میزوفونیا

مطالعات پیشین نشان داده بودند که افراد مبتلا به میزوفونیا بیشتر تمایل دارند احساس ناراحتی خود را درونی نمایند تا این که آن را به شکل بیرونی ابراز نمایند. پژوهش تازه هم این یافته را تأیید نموده و ارتباط قوی میزوفونیا را با ویژگی های شخصیتی مثل نگرانی، احساس گناه، تنهایی و روان رنجوری Neuroticism نشان داده است.

افرادی که به صداهای تحریک نماینده واکنش نشان می دهند، ممکن است از احساس رنجش و خشم گرفته تا استرسی که بر زندگی روزمره شان تأثیر می گذارد، طیف وسیعی از واکنش ها را تجربه نمایند.

بر اساس این پژوهش، احساس گناه در واکنش به تحریک و خشم ناشی از صداها، بیش از خودِ خشم، عامل اصلی پریشانی در افراد مبتلا به میزوفونیاست.

میزوفونیا و اوتیسم؛ دو شرایط متفاوت از نظر ژنتیکی

یکی از یافته های جالب این تحقیق، این بود که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم ASD - Autism Spectrum Disorder کمتر محتمل است که دچار میزوفونیا باشند. این نتیجه غیرمنتظره بود، زیرا افراد مبتلا به اوتیسم اغلب تحمل کمتری نسبت به صداهای محیطی دارند.

اما داده های ژنتیکی نشان داد که میزوفونیا و اوتیسم، از نظر تغییرات ژنومی genomic variation تا حد زیادی مستقل از یکدیگر هستند. این امر این احتمال را مطرح می نماید که انواع مختلفی از میزوفونیا وجود دارد و بعضی از آن ها ممکن است بیشتر تحت تأثیر شرطی شدن احساسی Emotional Conditioning نسبت به صداهای خاص باشند، تا عوامل ژنتیکی.

محدودیت های تحقیق و مسیرهای آینده پژوهش

البته، پژوهشگران اشاره نموده اند که بیشتر داده های این تحقیق از جمعیت های اروپایی جمع آوری شده است، بنابراین ممکن است همین ارتباط ها در سایر گروه های جمعیتی مشاهده نشود.

بعلاوه، تشخیص میزوفونیا در این مطالعه به صورت خودگزارشی بوده و نه به وسیله ارزیابی های پزشکی، بنابراین محتمل است بعضی نتایج دچار سوگیری باشند.

با این حال، این تحقیق سرنخ هایی را ارائه می دهد که می توانند مسیر پژوهش های آینده را برای درک بهتر مکانیسم های زیستی میزوفونیا هموار نمایند.

منبع