لیگ ملت های اروپا، هدف جدید فرانسه - آسمان فارس

در بین آنها مد و لباس هایی که برخی از بازیکنان انتخاب نموده بودند هم مزید بر علت گردیده بود تا جو اردوی تیم مفرح تر گردد، مثلاً لباس های کورنتین تولیسو که او را سوژه خنده سایر بازیکنان نموده بود. لباس لوکاس هرناندس که پشت آن واژه پادشاه ها نوشته بود، خیلی با جو و صندلی فرانسوی ها بی ربط نبود. بازیکن اتلتیکو مادرید همراه با دو هم تیمی اش آنتوان گریزمان و توما لمار در اردو شرکت نموده بود. فلوریان تائووین نخستین نفری بود که وارد ساختمان مرکزی فدراسیون فوتبال فرانسه در جنوب پاریس شد و پل پوگبا آخرین نفر اگرچه او باز هم به موقع و قبل از ساعت 12 خودش را به اردو معرفی کرد. در این بین بنژامین مندی پرسر و صداترین بازیکن بود و انگولو کانته ساکت ترین. بنوا کاستیل، دروازه بان بوردو عجیب ترین بازیکن دعوت گردیده بود.

تا آن زمان او تنها بازیکنی بود که در روسیه حضور نداشت، قبل از آنکه بنژامین لکونت، همتای او در مون پولیه هم به تیم ملحق گردد تا جای هوگو یوریس مصدوم را بگیرد و آمده بود تا جای استیو ماندانا را که آسیب دیده است بگیرد. 22 بازیکن دیگر همه کسانی بودند که قهرمان جام جهانی گردیده بودند. یوریس، کاپیتان تیم هم آمد تا مصدومیتش را به اطلاع کادر فنی برساند و مجوز معافیتش از حضور در دو بازی بعدی خروس ها را بگیرد. با این حال او توانست هم تیمی هایش را ببیند

او حتی یکشنبه هم کنار آنها خواهد بود، مانند ماندانا، تا در مراسم دور افتخار تیم ملی فرانسه با کاپ قهرمانی جام جهانی 2018 در استاد فرانس قبل از بازی مقابل هلند شرکت کند. فدراسیون فوتبال فرانسه با یک بنر آبی رنگ بزرگ در یک طرف ساختمان دفتر مرکزی این سازمان، به بازیکنان خوشامدگویی نموده بود، بنری که روی آن نوشته گردیده بود: خوشامد به قهرمانان مان. در پایین پله ها هم دو ستاره طلایی بزرگ نقش بسته بود که نشان دهنده دو قهرمانی خروس ها در جام های جهانی 1998 و 2018 بود. جدا از جو باورنکردنی و مثبتی که در اردوگاه تیم موج می زد، سوای کاستیل و لکونت، غیر از مدیررسانه ای جدیدی که جای مدیررسانه ای قبلی، کسی که بعد از جام جهانی بازنشسته شد را گرفته و جز بنری که برای خوشامدگویی به بازیکنان نصب گردیده بود، دیگر هیچ چیز عوض نگردیده بود. آنها کلیدهایشان را به اتاق های همیشگی شان بردند. گریزمان در اتاق روبه روی پوگبا است، مثل همیشه.

مهاجم اتلتیکومادرید پلی استیشن اش، رفیقش و لپ تاپش را برای انجام بازی فوتبال منیجر با خودش برده بود. تنها چیزی که عوض گردیده بود، پیراهن تیم بود که در مقایسه با پیراهن قبلی حالا یک ستاره بیشتر روی قلب بازیکنان داشت. دیدیه دشان، سرمربی تیم هم از تماشای پسرانش خوشحال بود. او تک تک آنها را بغل کرد و خنده ای بزرگ بر لب داشت. دشان، تنها سومین مرد تاریخ که به عنوان بازیکن و سرمربی قهرمان جام جهانی گردیده است – بعد از ماریو زاگالو و فرانس بکن باوئر – خوشحال، سرحال و آماده برای تحقق هدفی دیگر به نظر می رسید. با وجود برخی انتقاداتی که از تابستان سال 2012 متوجه اش بود – زمانی که جانشین لوران بلان شد – او توانست بزرگترین افتخار فوتبالی دنیا را برای فرانسوی ها به ارمغان بیاورد و قبل از آن هم او با خروس ها نایب قهرمان یورو 2016 گردیده بود و آنها را به یک چهارم نهایی جام جهانی 2014 رسانده بود. اینها واقعاً تحسین برانگیز هستند اما دشان هنوز هم تشنه موفقیت است. سرمربی فرانسه در کنفرانس خبری اش گفت: بازیکنان خیلی خوشحالند که دوباره کنار هم جمع گردیده اند. این بازی مقابل آلمان خیلی زود از راه رسید. ما تنها 6 هفته پیش قهرمان جهان شدیم. کار بازیکنانم استثنایی بود اما حالا یک ماجرای جدید آغاز می گردد. زندگی ادامه دارد و ما باید از آنچه در روسیه رخ داد استفاده کنیم.

ظهر آن روز، قبل از ناهار دشان حرف کوتاهی با بازیکنانش داشت. او به آنها یادآوری کرد کاری که 15 جولای در مسکو انجام دادند باورنکردنی بود اما این را هم گفت که الان دیگر باید آن افتخار را فراموش و دوباره روی کارشان تمرکز نمایند تا اهداف جدیدشان را محقق نمایند چون همه چیز دوباره از اول آغاز گردیده است. در طول هفته، دشان بازیکنانش را به صورت انفرادی هم ملاقات خواهد نمود. او ممکن است حرف های بیشتری با کیلیان امباپه داشته باشد تا به او درباره حرکتش در بازی اخیر پاری سن ژرمن مقابل نیم در لوشامپیونا که منجر به اخراجش شد، چیزهایی را متذکر گردد و احتمالاً در خصوص تکرار چنان واکنش هایی در صورت تکل خوردن از حریف در بازی های ملی هشدار دهد.

دشان ممکن است گپی با پوگبا هم داشته باشد تا درباره وضعیتش در منچستریونایتد و اخباری که درباره تیره و تار شدن روابطش با ژوزه مورینیو منتشر گردیده صحبت کند. او اما در هر حال باز هم مانند همیشه بسیار محافظ و مراقب بازیکنانش خواهد بود. بازیکنان میان خودشان تمام روز را درباره جام جهانی صحبت کردند. دوشنبه از آن روزهایی بود که خاطرات تجدید می شد و یادآوری آنها حس و حال فرانسوی ها را بهتر می کرد. در گروه های کوچک، مثلاً در اتاق های گریزمان یا مندی، آنها یک بار دیگر خاطرات تورنمنت روسیه را مرور کردند. برای بعضی از آنها، هنوز هم باور قهرمانی فرانسه دشوار بود. خروس ها دوشنبه یک بار دیگر با هم ملاقات داشتند، 7 هفته بعد از بزرگترین روز دوران بازیگری شان، آماده و تشنه برای مأموریتی جدید و جام های بیشتر. آنها اصلاً بی انگیزه به نظر نمی رسیدند بلکه کاملاً برعکس. آنها طوری آمده بودند که انگار می خواهند یک جام دیگر ببرند و از دستاوردهای شان راضی نیستند.