بازگشت به ریشه ها: نقد و تحلیل فیلم بیگانه: رومولوس (Alien: Romulus) ، بازآفرینی وحشت در فضا
به گزارش آسمان فارس، فیلم بیگانه: رومولوس (Alien: Romulus)، ساختهٔ سال 2024 و به کارگردانی فده آلوارز (Fede Álvarez)، تازهترین قسمت از سری فیلم های معروف بیگانه است که کوشش می نماید تا با بازگشت به عناصر ترسناک و هیجان انگیز فیلم های اولیه، توجه مخاطبان تازه و قدیمی این سری را جلب کند.
بیوگرافی و سابقه فیلمسازی فده آلوارز
فده آلوارز از کارگردانان برجسته اروگوئه ای است که با آثار ترسناک و مهیج خود به معروفیت دنیای رسید. او با فیلم کوتاه حمله به مونته ویدئو (Ataque de Pánico!) توجه ها را به خود جلب کرد و در سال 2013 با بازسازی فیلم کلاسیک شیطان مرده (Evil Dead) به عنوان کارگردانی که می تواند روح تازه ای به ژانر وحشت بدهد، شناخته شد. این فیلم با استقبال گسترده منتقدان روبرو شد و نشان داد که آلوارز توانایی خلق آثار پرتنش با استفاده از فضاسازی های تاریک و ترسناک را دارد. پیروزیت بعدی او، فیلم نفس نکش (Dont Breathe) در سال 2016 بود که به یکی از پرفروش ترین فیلم های ترسناک سال تبدیل شد و او را به یکی از کارگردانان برجسته این ژانر تبدیل کرد.
آلوارز با استفاده از عناصر بصری و فضاسازی های پیچیده توانسته است نوعی حس تعلیق و دلهره را به مخاطب منتقل کند که در کمتر فیلمسازانی از نسل تازه مشاهده می گردد. انتخاب او برای کارگردانی بیگانه: رومولوس از این نظر مجذوب نماینده بود که می توانست تجربه های پیروز او در ژانر وحشت را با فضای علمی تخیلی ترکیب نموده و اثری تازه و مجذوب نماینده خلق کند.
تاریخچه سری فیلم های بیگانه
سری فیلم های بیگانه (Alien) با اکران فیلم بیگانه ساخته ریدلی اسکات (Ridley Scott) در سال 1979 شروع شد. این فیلم که ترکیبی از ژانرهای علمی تخیلی و وحشت بود، داستان گروهی از فضانوردان را روایت می کرد که در یک سفینه فضایی با موجودی ناشناخته و مرگبار به نام زنومورف (Xenomorph) روبرو می شوند. این موجود، که به وسیله هنرمند سوئیسی اچ. آر. گیگر (H.R. Giger) طراحی شده بود، به یکی از نمادهای ترس در سینما تبدیل شد و فیلم با فضاسازی تاریک و تعلیق بی خاتمه خود، به سرعت محبوبیت زیادی پیدا کرد.
تبلیغ متنی
ویزای مولتی آلمان
-
دلیل و عوارض مشکل پزشکی از چیست؟
در سال 1986، جیمز کامرون (James Cameron) با ساخت دنباله ای به نام بیگانه ها (Aliens) مسیر تازهی برای این سری ایجاد کرد. او به جای تمرکز بر ترس های روانشناختی فیلم اول، بر اکشن و نبردهای نظامی بین انسان ها و زنومورف ها تأکید کرد. این فیلم نیز به پیروزیت عظیمی دست یافت و شخصیت الن ریپلی (Ellen Ripley) با بازی سیگورنی ویور (Sigourney Weaver) به یکی از محبوب ترین شخصیت های زن سینما تبدیل شد.
دنباله های بعدی، مانند بیگانه 3 (Alien 3) به کارگردانی دیوید فینچر (David Fincher) و بیگانه: رستاخیز (Alien: Resurrection)، هرچند مورد استقبال قرار گرفتند، اما نتوانستند پیروزیت نسخه های اولیه را تکرار نمایند. در سال های بعد، با فیلم هایی مانند پرومته (Prometheus) و بیگانه: پیمان (Alien: Covenant)، ریدلی اسکات کوشش کرد تا ریشه های فلسفی و علمی دنیا بیگانه را بازآفرینی کند. این فیلم ها بر موضوعاتی مانند منشأ حیات، خلقت، و هوش مصنوعی تمرکز داشتند و با وجود بعضی نقدها، همچنان جایگاه خود را در میان هواداران حفظ کردند.
داستان و مفهوم بیگانه: رومولوس
بیگانه: رومولوس یک داستان میان قالب (interquel) است که بین اتفاقات فیلم اول بیگانه (Alien) و دنباله آن بیگانه ها (Aliens) قرار می گیرد. این فیلم داستان گروهی از کارگران کلونی معدنی ستاره جکسون را روایت می نماید که در شرایط زندگی طاقت فرسا به سر می برند. این گروه شامل رین (Rain) با بازی کایلی اسپینی و برادرش اندی (Andy) با بازی دیوید جانسون است که به امید فرار از زندگی سخت خود، وارد یک ایستگاه فضایی متروکه به نام رومولوس می شوند. آن ها در پی قطعاتی برای سفینه شان هستند تا بتوانند به سیاره ای بهتر سفر نمایند. اما چیزی که نمی دانند این است که این ایستگاه فضایی محل تحقیقاتی بر روی زنومورف ها بوده و با ورودشان به این مکان، موجودات مرگبار را بیدار می نمایند و فجایع شروع می گردد.
یکی از نقاط قوت فیلم، بازگشت به همان مفاهیم ترسناک و تنش زای نسخه های اولیه است. فیلم با تمرکز بر فضاسازی تاریک و بسته، فضایی را ایجاد می نماید که شخصیت ها در آن حس ناامیدی و خطر را تجربه می نمایند. گروه کارگران که در ابتدا در پی راهی برای فرار از زندگی خود هستند، به تدریج با وحشتی فراتر از تصورشان روبرو می شوند.
در این میان، شخصیت اندی، که یک اندروید است، پیچیدگی های خاصی به فیلم اضافه می نماید. اندرویدها در سری بیگانه همیشه نقشی محوری داشته اند و موضوعات اخلاقی و فلسفی مرتبط با هوش مصنوعی را مطرح نموده اند. در این فیلم نیز اندی با چالش های اخلاقی روبرو می گردد و انتخاب هایش در برابر خطرات، مجذوب نمایندهیت بیشتری به داستان می بخشد.
نقد و تحلیل فیلم بیگانه: رومولوس
1. بازگشت به ریشه ها:
یکی از نکات برجسته بیگانه: رومولوس بازگشت به فرمول ترس و وحشت نسخه های اولیه است. فیلم از همان ابتدا با فضاسازی تاریک و دلهره آور خود، مخاطب را به یاد فیلم اول بیگانه می اندازد. استفاده از جلوه های ویژه عملی مانند عروسک ها و انیماترونیک برای به تصویر کشیدن زنومورف ها، به فیلم اصالت و حس واقعی تری بخشیده است. این در حالی است که استفاده محدود از CGI، که در بعضی از دنباله های قبلی بیش از حد استفاده شده بود، باعث شده که فیلم حس کلاسیک تری داشته باشد.
2. شخصیت پردازی:
یکی از نقاط ضعف فیلم، شخصیت پردازی نسبتاً سطحی آن است. در حالی که رین و اندی به عنوان شخصیت های اصلی توانسته اند تا حدی مجذوب نمایندهیت داشته باشند، سایر شخصیت ها به نوعی کلیشه ای و پیش بینی پذیر هستند. فیلم در بعضی مواقع بیشتر بر روی صحنه های اکشن و وحشت آور تمرکز می نماید و از توسعه عمیق تر شخصیت ها غافل می گردد. در نتیجه، مخاطب به سختی می تواند با شخصیت های جانبی ارتباط برقرار کند و مرگ آن ها را به شکل احساسی تجربه کند.
3. تم های اجتماعی و مالی:
یکی از نکات جالب بیگانه: رومولوس بازتاب تم های اجتماعی و مالی است که در این سری همیشه وجود داشته است. فیلم به وضوح شرایط زندگی سخت و استثماری کارگران کلونی معدنی را به تصویر می کشد. این کارگران تحت کنترل شرکت وی لند-یوتانی (Weyland-Yutani) هستند که به عنوان یک قدرت بی رحم سرمایه داری در فیلم به نمایش گذاشته می گردد. این نقدها به نظام سرمایه داری و کارگری در دنیای علمی تخیلی بیگانه همیشه بخشی از دنیا بینی این سری بوده و در بیگانه: رومولوس نیز به شکل برجسته ای دیده می گردد.
4. استفاده از نوستالژی:
یکی از انتقادهای اصلی به فیلم، استفاده بیش از حد از نوستالژی و ارجاعات به نسخه های قبلی است. اگرچه بازگشت به ریشه های ترسناک و استفاده از جلوه های ویژه عملی مورد استقبال قرار گرفته است، اما بعضی از ارجاعات مستقیم به دیالوگ ها و صحنه های کلاسیک فیلم های قبلی، به نوعی حس تکراری بودن را به وجود آورده است. به ویژه استفاده از شخصیت اش (Ash) به وسیله CGI که در فیلم اول حضور داشت، هم از نظر فنی غیرطبیعی به نظر می رسد و هم از نظر اخلاقی بحث برانگیز است. این ارجاعات گاه احساس می گردد که به جای افزودن به داستان، صرفاً برای جلب توجه مخاطبان قدیمی به کار رفته اند.
5. طراحی صحنه و فضاسازی:
یکی از نقاط قوت فیلم، طراحی صحنه و فضاسازی آن است. ایستگاه فضایی رومولوس با جزئیات دقیق و استفاده هوشمندانه از نور و تاریکی، فضایی پر از وحشت و ناامیدی را ایجاد می نماید. فیلم به خوبی از محیط بسته و محدود ایستگاه برای افزایش تنش و ایجاد حس ترس استفاده نموده است. بعلاوه طراحی زنومورف ها و جلوه های ویژه عملی، حس واقعی تری به فیلم بخشیده و باعث شده که موجودات فیلم به مراتب ترسناک تر به نظر برسند.
6. سکانس های اکشن و ترس:
فیلم از سکانس های اکشن هیجان انگیزی برخوردار است که تنش و ترس را به اوج می رسانند. یکی از این سکانس ها، مربوط به روبروه شخصیت ها با زنومورف ها در فضای بدون جاذبه است که با استفاده هوشمندانه از جلوه های ویژه و صداگذاری، صحنه ای دلهره آور و نفس گیر خلق نموده است. بعلاوه سکانس های تعقیب و گریز در تونل های تنگ و تاریک ایستگاه، حس ترس و ناامیدی شخصیت ها را به خوبی به مخاطب منتقل می نماید.
چرا باید بیگانه: رومولوس را دید؟
اگر شما از هواداران قدیمی سری بیگانه هستید، بیگانه: رومولوس به عنوان یک بازگشت به ریشه های ترسناک این سری می تواند برایتان مجذوب نماینده باشد. فیلم با استفاده از عناصر کلاسیک مانند جلوه های ویژه عملی و فضاسازی تاریک و پرتنش، تجربه ای مشابه نسخه های اولیه این سری را ارائه می دهد. هرچند که نوآوری های زیادی در فیلم دیده نمی گردد و در بعضی موارد احساس تکرار به مخاطب دست می دهد، اما همچنان یک تجربه ترسناک و هیجان انگیز است که ارزش تماشا دارد.
برای مخاطبانی که در پی فیلمی با داستان پیچیده و شخصیت های عمیق هستند، بیگانه: رومولوس ممکن است از این نظر ناکافی باشد. اما اگر هدف شما تجربه یک فیلم علمی تخیلی و ترسناک با سکانس های اکشن مهیج و فضای دلهره آور است، این فیلم می تواند انتظارات شما را برآورده کند.
بیگانه: رومولوس شاید نتواند به سطح شاهکارهایی مانند بیگانه برسد، اما به عنوان یک قسمت تازه در این سری کلاسیک، تجربه ای تماشایی و پر از ترس و تنش را به مخاطب ارائه می دهد.
منبع: یک پزشک