دست نوشت برای بارسا ، چالش فرانسوی، شورش کاتالانی - آسمان فارس

به گزارش خبرنگاران، محمد قراگزلو، یک) بیائید یک آمار سریع از دور وبری های خودمان بگیریم و ببینیم تعداد آنهایی که تماشای مسابقه والیبال بلغارستان – کانادا را به دیدن بازی بارسا ترجیح می دهند چند نفرند؟ حتی بازی یووه مقابل فروزینونه در آن ورزشگاه محقر هم می تواند در این نظرسنجی قرار بگیرد. با این بدسلیقگی، تماشای اینترنتی یک مسابقه فوتبال در حالی که هنوز بستر لازم برای آسایش در این حوزه مهیا نیست ذهن را به هم می ریزد و این می گردد اولین چالش پیش روی ما برای بازی اول هفته بارسا. البته پخش نشدن مسابقه بارسا- آیندهوون از تلویزیون را هم می گردد گذاشت کنار این داستان تا تعیین گردد دوستان سیما این فصل حواس شان به یکی از دو تیم پرطرفدار فوتبال اروپا در ایران نیست.

2)چالش فرانسوی از اخراج اومتیتی مقابل آیندهوون شروع شد.اتفاقی که شاید بعد از جلو افتادن با سه گل عجیب به نظر می رسید.آن شب اما بارسای ده نفره آنقدر هارمونیک بازی می کرد که گل چهارم را با 23 ضربه متوالی و با همکاری هر 11 بازیکن درون میدان زد اما این بار ماجرا فرق می کرد.قانون چرخشی که در هفته های فشرده لالیگا والورده از آن ناگزیر است کاری کرد تا چالش فرانسوی نقشه های بارسا برای رسیدن به امتیاز 15 را خراب کند.لانگله 23 ساله جانشین هموطن باتجربه ترش گردیده بود تا دراین بازی خانگی نسبتا راحت میدانی ببیند اما او حدود 50 دقیقه زودتر از هموطنش کارت قرمز را مقابل خود دید و این چالش فرانسوی بزرگتر، مهیب تر و خطرناک تر از قبلی شد.اشتباه بزرگتر را والورده انجام داد که البته در کنفرانس بعد از بازی به آن معترف شد.او اجازه داد تا بارسای ده نفره بدون تغییر در خط دفاع تا خاتمه نیمه نخست با حضور بوسکتس در قلب دفاع به کارش ادامه دهد اما این خوش خیالی تاوان دشواری برای بارسا داشت.بارسا با یک بازیکن کمتر و یک گل خورده به رختکن رفت تا به لحاظ روانی شرایط جالبی نداشته باشد.این پایه گرفتن گل دوم در شروع نیمه دوم بود.

3) مثلث ویدال – آرتور ملو – بوسکتس با دو عضو تازه وارد امتحان کاملی نداشت. درست مثل این بود که وسط جلسه امتحان همه چیز بهم ریخته باشد.آنها بدشانس بودند که لنگله دیگر خرید این فصل بارسا خیلی زود اخراج شد تا همچنان برای قضاوت کردن در موردشان به هفته های آینده و بازی های بعدی چشم بدوزیم. هر چند ویدال با پاس گل بازی را شروع کرد و آرتو با شماره 8 اینیستا اعتماد به نفس لازم را در میانه میدان داشت اما وقتی کار گره خورد،می شد حدس زد برای بازگرداندن جریان بازی باید به نیروهای اصلی برگشت و همین شد که کوتی و راکی خیلی زود به زمین آمدند.این تغییرات می توانست برداشتی اولیه داشته باشد بدین مضمون که فاصله خریدهای تازه با نفرات اصلی بسیار زیاد است اما شاید هنوز زود باشد که چنین قضاوتی داشته باشیم هر چند طبیعی است هیچ بازیکن تازه واردی نباید به اندازه کوتینیو به عنوان گرانقمیت ترین بازیکن جهان و البته راکیتیچی که پنجمین فصلش را با بارسا شروع نموده و 220 بازی با پیراهن این تیم انجام داده، کارایی داشته باشد و این یک اتفاق کاملا طبیعی است.

4) 5 بازی و 3 چالش؟ فکر نمی کنید کمی زیاد است؟ برای یادآوری می گویم، اینجا لالیگاست، بهترین و با کیفیت ترین لیگ فوتبال اروپا که تیم ضعیف در آن وجود ندارد و در هر مسابقه می توان منتظر غافلگیری بود و بزرگانی مثل رئال وبارسا مقابل کوچک هایی مثل خیرونا و لگانس هیچ وقت از پیش برنده نیستند.شاید بستن بازوبند کاتالونیایی ماجرا را کمی دوستانه جلوه دهد اما بارسا برای تکرار راحت قهرمانی هیچ شریک و دوستی در لالیگا ندارد.

5) اینکه VAR چقدر می تواند به بارسا در جمع کردن امتیاز کمک کند فقط روی خوش ماجرا بود.باید آن سوی قضیه را هم می دیدیم که ته VAR یک نیروی انسانی مثل خسوس گیل ممکن است داستان را طور دیگری برای بارسا بنویسد.انگار داوران لالیگایی با همان ضعف دید خود فقط VAR را وسیله ای نموده اند برای توجیه تصمیات اشتباه شان.اخراج لانگله نقطه عطف بازی بارسا – خیرونا بود که با اشتباه در برداشت انسانی خسوس گیل رقم خورد.به قول والورده این اولین اخراجی است که بازیکنی که روی او خطا اجرا شده از بازیکنی که با کارت قرمز بیرون گردیده عذرخواهی می نماید.نمی دانم خسوس گیل این عذرخواهی را دیده یا نه و اگر دیده بعد از آن پیش خودش چه فکری نموده است؟

6) اسپانیول بس نبود، خیرونا هم به آن اضافه شد.دربی با خودش دشواری می آورد. حتی اگر حریف تیمی کوچک و نوخاسته باشد که در تلفظ نامش هم بین ژ و خ شک داشته باشیم.فصل قبل خیرونا در اولین حضور در نوکمپ هم فوق العاده بود و با اینکه در خاتمه مسابقه روی اسکوبورد بازنده بود سربلند این دربی تازه را تمام می کرد.آنها در همان مسابقه 7 بار تراشتگن را به زحمت انداختند و نمایشی شجاعانه و قابل تحسین ارائه دادند که می شد حتی برایشان از جا بلند شد و کف زد.آن روز ماچین تیم تازه وارد به لالیگا را راهنمایی می کرد که با همان بازی های خوب سر از سویا در آورد.خیرونا بعد از ماچین سراغ یک مربی بارسلونایی رفت و حالا ساکریستن سرمربی موفق سه فصل اخیر رئال سوسیه داد اینجا به معجزه ماچین ادامه می دهد.دستیار سابق فرانک رایکارد که بعد از حضور لوئیس انریکه در بارسا،تیم ب باشگاه را گرفت و آنجا هم گل کاشت تا خاتمه هفته پنجم کولاک نموده است.این هشتیمن امتیازی بود که او در نوکمپ،جایی که چهار قهرمانی لالیگا را به عنوان بازیکن تجربه نموده به جیب می زد.حالا تیم کوچک او هم امتیاز با اتلتیکو و سلتا،فقط به خاطر تفاضل گل کمتر در رده ششم قرار گرفته و البته ماچین و سویا در یک قدمی آنها ایستاده اند.خوان کارلوس اونسوئه،ساکریستن،آبلاردو فرناندز.مربیان بارسایی یکی یکی از راه می رسند و گاهی اوقات امتیاز دادن مقابل آنها چندان هم تلخ نیست.

7) دربی ها همیشه دربی اند حتی اگر روی سکوها خانمی اهل کاتالونیا تن یکی از فرزندانش لباس بارسا و تن دیگری پیراهن خیرونا نموده و در آن لحظات نفسگیر آخر بازی حسی دوگانه داشته باشد.ثبت این لحظه با هوشمندی فوق العاده تصویربردار بازی می تواند نقطع عطف این دربی باشد.آنجا که زن بارسلونایی خدا خدا می نماید تا بارسای ده نفره در ثانیه های آخر به گل نرسد تا هر کدام از فرزندانش که در آغوش گرفته را به یک حالت ببیند.شاید این بار خدا به دل او نگاه نموده و شوت قوس دار لحظه آخری کوتینیو گل نمی گردد.اینها قشنگی های فوتبال است حتی اگر آخر بازی میلیون ها هوادار بارسا متاسف و چند هزار طرفدار خیرونا راضی باشند.

8) فاصله دو امتیازی با رئال از کف رفت و چالش بازی های فشرده دشوار همچنان ادامه دارد.شاید تصور این بود که بازی خانگی با خیرونا در این چالش 7 بازی در 26 روز امن ترین نقطه ممکن باشد اما دیدید چه اتفاقی افتاد؟حالا بازی میان هفته با لگانس در خانه حریف دشوار تر از همیشه به نظر می رسد و این تازه بخش خوب ماجراست چرا که بیلیائو و والنسیا بعدتر از راه می رسند و بین این دو باید در ومبلی مقابل تاتنهام و پوچتینو ایستاد.روزی که لنگله مهمترین امتحانش را مقابل هری کین پس خواهد داد و امیدواریم در لیگ قهرمانان خبری از چالش فرانسوی ساخت اومتیتی – لنگله برای بارسا نباشد.